Долго време, ниту едно достигнување не предизвика толку многу бура во светот, како филмот Joker. За што и да зборувате, колку и да критикувате или да му се воодушевувате на филмот, начинот на кој е направен, поставувањето на нештата и пораките што овој филм ги испраќа, едно е сигурно: Хоаким Феникс ја одигра улогата на животот. Затоа, во ликот на Артур Флек, како што всушност се нарекува Jоker, внесе толку силни пораки за кои долго ќе се дискутира и дебатира.
Од овој агол, не е важно дали Joker ќе добие Оскар или не, дали Феникс ќе ја добие посакуваната награда која е најголемиот сон секој актер, туку кога вистински размислуваме за филмот зборуваме за исклучително ретка појава: филмот има толку многу слоеви, карактерот на Joker-от длабоко влегува во умот на просечниот човек, што не можеме да ги игнорираме маестралните [colored-box] комуникациски пораки кои ги пренесува овој филм [/colored-box]. Во исто време, Хоаким Феникс како Joker целосно уништува три големи митови за комуникација.
Мит 1. Скромноста не е доблест во комуникациите
Не е вистина– скромноста е доблест. Човекот кој го отелотворува Артур Флек, ликот кој засекогаш смени сè што некогаш сме мислеле и почувствувале за Joker, без разлика дали е херојот од стрипот или филмскиот лик (бидејќи филмот нема никаква врска со стрипот), кога камерите ќе се исклучат е неверојатно смирен, повлечен и едноставен. „Дозволете им на другите да ве фалат или повредат, вие само бидете најдобрата верзија од себе“ – е на некој начин мотото на овој актер. Од толку многу настани, блесоци, црвени теписи, гостински настапи … тој остана едноставен, скромен, дури и во неколку наврати им се пожали на новинарите дека му е малку непријатно да одговара на некои прашања. Не можеме да кажеме дека секој може да се справи со толку многу внимание одеднаш – многу од нив скршнуваат од патот. Не секој може да го носи товарот на славата, особено улогата што навистина го подели светот. Јоаким тоа го прави со толку леснотија (или барем така маестрално ни го презентира), што се чини дека на моменти не знае за успехот што го постигнал и бурата што ја предизвикал.
Мит 2. Добрата комуникација се базира на зборови
Апсолутно погрешно – невербалната комуникација е многу често посилна од вербалната комуникација. Joker, т.е. Артур Флек се смее многу во филмот, но тоа не е вообичаено смеење. Тоа е крик за помош, смеа на немоќ, звук на маки над неправдата што е насекаде околу нас, татнежот за отфрлање и предрасуди, само затоа што некој е различен. На крајот на краиштата, кој е тој што одредува што е нормално, а што не? Кој е „нормален“, а кој не e? И, зошто некој има право да омаловажува некого само затоа што е различен? Исто така, најзаборавниот момент на Joker е танцот – танцот на скалите, танцот во бањата … Дури вториот танц е вметнат во приказната, тој не не беше дел од првобитното сценарио. Неговиот танц, движења, мимиката и смеа зборуваат многу повеќе отколку што било кажано досега. Пораките што Артур Флек ги испраќа во моменти на „тишина“ се длабоки, повеќеслојни и склони кон различни толкувања.
Mit 3. Комуникацијата може да се контролира
Не може да се контролира, можеби само понекогаш може да се контролира во одреден момент. Артур Флек се смее во моменти кога е несоодветно, и тој не може да го контролира тој нагон. Од друга страна пак, свесен е за ова и е подготвен за овие „напади“, па затоа и носи со себе картичка на која пишува дека е болен и има неконтролирани напади, со цел да не го обвинуваат луѓето за несоодветната реакција. И во овој случај, некои само се згрозат тргнат настрана од него, други се мотивираат и стануваат крајно агресивни. Покрај тоа, докажано е дека насилството раѓа насилство – еден бизарен момент кога треба да се победи еден болен човек од несреќниот и болен Артур Флек го создал Joker -от кој го крена целиот Готам Сити на нозе – ситуацијата отиде предалеку и никој веќе не можеше да контролира ништо.
Овој филм отвори многу прашања, за некои веројатно нема да ги најдеме одговорите. Очигледно – светот никогаш нема да се согласи. Како и да е, што и да мислите на филмот, карактерот на Joker -от… едно е сигурно: на уметник како Хоаким Финкс едноставно морате да му се поклоните и да аплаудирате додека дланките не ве заболат.
